छिंदवाड्याजवळ धानोरा येथील हे चंद्रवंशी कुटुंब. घरी आई आणि राम व राणी दोन मुले. राम पाचव्या तर राणी सातवीत शिकणारी. आई मजुरी करून मुलांचा सांभाळ करते. १९ जुलै रोजी दोन्ही भावंडे आईसोबत जमिनीवर झोपली असताना रात्री ११ वाजताच्या सुमारास राणीच्या कानाला काहीतरी चावले. ती उठून बसली व तिने आईला सांगितले. मात्र, डास किंवा मुंगी असेल असे समजून त्या दोघीही पुन्हा झोपल्या.
त्यानंतर रात्री २.३० वाजताच्या सुमारास रामच्या कानालाही दंश झाला. त्यामुळे रामने कानाकडे हात नेला व त्याच्या हातात सापच आला. त्याला पकडून ठेवून तो ओरडायला लागला. त्यामुळे आई उठली. पाहते तर मुलाच्या हातात साप होता. त्यांनी तो साप तसाच घराबाहेर फेकून दिला. काही वेळापूर्वीच राणीच्याही कानाला काहीतरी चावले होते, हे आठवून आईने तिला उठविले असता तिला श्वास घ्यायला त्रास होत असल्याचे लक्षात आले.
त्यावेळी ही महिला दोन्ही मुलांना घेऊन जवळच राहणाऱ्या नातेवाइकांकडे गेली. तेथून ते एका जडीबुटी देणाऱ्याकडे गेले. त्याने उपचार करून पाहिला. मात्र, जवळपास दोन तासांनी त्याने या मुलांना दवाखान्यात नेण्याचा सल्ला दिला. त्यामुळे ते छिंदवाड्याच्या दिशेने निघाले. मात्र, तेथील दवाखान्यात पोहोचण्यापूर्वी वाटेतच राणीचा मृत्यू झाला.
रामवर दवाखान्यात उपचार करण्यात आल्यानंतर तेथील डॉक्टरांनी त्याला नागपूरला मेडिकलमध्ये हलविण्यास सांगितले. त्यानुसार दुसऱ्या दिवशी त्याला मेडिकलमध्ये दाखल करण्यात आले. मुलीचा मृत्यू झाल्यामुळे तिच्या अंत्यसंस्कारासाठी आई गावालाच थांबली आणि मेडिकलमध्ये राजवळ होते ते नातेवाईक, डॉक्टर आणि परिचारिका. याशिवाय नागपुरातील सर्पमित्र. ते मात्र दररोज त्याला भेटू धीर देत होते.
तो, माझी ताई कुठे आहे, असा प्रश्न विचारायचा. जवळपास दहा दिवसांच्या उपचारानंतर राम बरा झाला आणि त्याला सुटी मिळाली. सोमवारी तो वैद्यकीय तपासणीसाठी मेडिकलमध्ये आला होता. त्याच्या आईची हलाखीची परिस्थिती पाहून नागपुरातील सर्पमित्रांनी आणि काही दानशूर व्यक्तींनी पैसे गोळा केले. त्यातून एक नवीन सायकल घेतली व अधिष्ठाता डॉ. राज गजभिये, वैद्यकीय अधीक्षक डॉ. अविनाश गावंडे, उपअधिष्ठाता डॉ. देवेंद्र माहोरे यांच्या उपस्थितीत रामला सायकल देण्यात आली. तसेच त्याला शालेय पुस्तके व काही रोख रक्कमही देण्यात आली.
मिळालेली सायकल मेडिकल परिसरात चालवताना त्याच्या एका डोळ्यात हसू होते, मात्र दुसऱ्या डोळ्यात बहिणीच्या विरहाचे दु:खही होते. डॉ. गजभिये यांनी नागपुरातील सर्पमित्रांच्या या कार्याचे मनापासून कौतुक केले. सर्पमित्रांच्या तत्पुरतेमुळे आम्हाला सर्पदंश झालेल्यांना जीवदान देण्यात मदत होते, अशी भावना व्यक्त केली.